سایه امید

صدبار به سنگ کینه بستند مرا**از خویش غریبانه شکستند مرا**گفتند همیشه بی ریا باید زیست**آیینه شدم باز شکستند مرا

سایه امید

صدبار به سنگ کینه بستند مرا**از خویش غریبانه شکستند مرا**گفتند همیشه بی ریا باید زیست**آیینه شدم باز شکستند مرا